W akcję gaśniczą zaangażowano dwa samoloty gaśnicze i cysternę. Z kolei Komenda Główna Policji przekazała, że do gaszenia ognia wysłany został policyjny śmigłowiec S-70i Black Hawk. Jakiekolwiek użycie lub wykorzystanie utworów w całości lub w części z naruszeniem prawa, tzn. Bez właściwej zgody, jest zabronione pod groźbą kary i może być ścigane prawnie. Tegoroczna edycja Vigorous Warrior odbyła się w połączeniu z ćwiczeniami chemicznymi, biologicznymi, radiologicznymi i nuklearnymi Clean Care.
Wojska Specjalne otrzymały kolejne dwa S-70i Black Hawk International
Austriacy, którzy sprzedali swoje dwa ciężkie śmigłowce Sikorsky CH-53 do Izraela w 1981 roku, boleśnie przekonali się o potrzebie posiadania średnich lub ciężkich wiropłatów na przełomie lat 90. XX wieku, kiedy gigantyczne opady śniegu odcięły od świata liczne miejscowości na terenie kraju – dostawy zaopatrzenia oraz ewakuacja ludności cywilnej odbywała się przy pomocy wyłącznie wojskowych śmigłowców transportowych pochodzących z Austrii oraz Niemiec i Stanów Zjednoczonych. Jednym z największych użytkowników S-70/UH-60 Black Hawk jest Australia. W 1985 roku parafowano umowę na zakup 39 egzemplarzy w odmianie UH-60L, jeden pochodził z amerykańskiej linii produkcyjnej, a pozostałe powstały na licencji w zakładach Hawker de Havilland Australia. W porównaniu do bazowego modelu różnice dotyczyły zastosowania wyposażenia elektronicznego produkcji lokalnej, przecinarek kabli i zewnętrznej wciągarki ratowniczej. Od tamtego czasu są intensywnie wykorzystywane na terenie kraju oraz w działaniach ekspedycyjnych.
Policyjny śmigłowiec Black Hawk w akcji gaszenia pożaru lasu
Zakładała ona koprodukcję śmigłowca S-70 Black Hawk na rynek brytyjski (pod oznaczeniem WS-70) – zakładano wówczas, że Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii zdecyduje się na wymianę wiropłatów rodziny Aerospatiale SA 330 Puma. Ostatecznie powstał (zmontowany z podzespołów przygotowanych w Stanach Zjednoczonych) egzemplarz demonstracyjny (oblatany w 1987 roku), którego prezentacja nie doprowadziła do odpowiedniego zainteresowania decydentów w Londynie. Po tej porażce, Brytyjczycy starali się zainteresować WS-70 Black Hawk odbiorców z Bliskiego Wschodu – w tym przypadku przygotowywana transakcja na 88 płatowców z Arabią Saudyjską została zablokowana przez Kongres Stanów Zjednoczonych.
MH-60G i HH-60G Pave Hawk[edytuj edytuj kod]
- Poprzednie cztery egzemplarze S-70i zostały przekazane Jednostce Wojskowej GROM 20 grudnia 2019 r.
- Black Hawk jak przystało na nowoczesny śmigłowiec ma duże możliwości, może być śmigłowcem pola walki jak i maszyną logistyczną.
- Pod koniec lat czterdziestych ubiegłego wieku Howard Hughes – pilot, prekursor nowych technologii zakłada firmę Hughes Helicopters.
Pierwotnie uzbrojony Black Hawk został opracowany i certyfikowany z dwupunktowymi pylonami, dzięki czemu miał możliwość przenoszenia uzbrojenia (czy paliwa) na łącznie czterech punktach zewnętrznych. Do dużej części misji wsparcia bojowego może jednak wystarczyć mniejszy ładunek, do przenoszenia którego można stosować lżejsze i tańsze pylony jednopunktowe. Ich instalacja i demontaż na śmigłowcu są też szybsze, niż w wypadku standardowych punktów podwieszeń. Podobne konfiguracje w różnych wariantach były też pokazywane na targach Farnborough w Londynie. Obok rakiet Hellfire 2 śmigłowiec miał też podwieszone zasobniki z czterema lżejszymi pociskami DAGR kalibru 70 mm ze zunifikowanym z Hellfire systemem naprowadzania (w miejsce jednego Hellfire). Black Hawk może też przenosić kierowane i niekierowane rakiety 70 mm w zasobnikach po 7 lub 19 rakiet.
APACHE AH-64E GUARDIAN programu KRUK przyszłym śmigłowcem szturmowym polskiego lotnictwa Wojsk Lądowych
Za kabiną transportową znajdują się zbiorniki paliwa. W dolnej części kadłuba znajduje się hak, na którym można podwiesić ładunek. W tylnej części śmigłowca kadłub przechodzi w belkę ogonową, która kończy się statecznikiem pionowym. Do statecznika pionowego jest mocowane śmigło ogonowe oraz statecznik poziomy. Przekładnia główna znajduje się w górnej części kadłuba.
Wraca temat ciężkich śmigłowców dla Filipin
Celem manewrów jest przećwiczenie współpracy sojuszniczej także wzmocnienie relacji ikoordynacji taktyki w celu lepszego przygotowania NATO do reagowania na kryzysy i nieprzewidziane zdarzenia. Dodał, że S-70i Black Hawk to śmigłowce absolutnie niezawodne. Podziękował za 350 mln zł, których – jak podkreślił nawet wspólnym wysiłkiem straży i policji nie dałoby się zgromadzić. Nowe Black Hawki mają też blisko współpracować ze śmigłowcami AH-64E Apache Guardian, jakie są planowane do pozyskania. Black Hawki i Apache działają też we współpracy w amerykańskich brygadach lotnictwa bojowego.
Filipiny zamówiły w Indiach pociski BrahMos
Pierwszy spełniający wymagania UTTAS śmigłowiec wytwórni Sikorsky Aircraft oznaczony fabrycznie jako S-70, a przez wojsko jako YUH-60A został oblatany 17 października 1974 roku, a konkurencyjna maszyna YUH listopada tego samego roku. Na bazie UH-60 powstała wersja morska śmigłowca dla US Navy Sikorsky SH-60 Seahawk, ogółem wyprodukowano ponad 4000 maszyn rodziny S-70 i H-60[2]. O precyzji kolejnych zrzutów decydowało doskonałe zgranie i bardzo dobra współpraca policyjnej załogi śmigłowca, strażaków i koordynatora, który z ziemi naprowadzał pilotów w miejsca, gdzie w danym momencie potrzebna była ich pomoc. Na Węgrzech odbyły się ćwiczenia medyczne NATO Vigorous Warrior 24, organizowane przez NATO Centre of Excellence for Military Medicine.
Dzięki temu w 2010 roku doszło do parafowania kontraktu na zakup kolejnych trzech egzemplarzy dla wojska (UH-60M) oraz odbioru trzech takich samych maszyn dla policji federalnej. Ten drugi użytkownik posiada łącznie dziesięć Black Hawków (7 UH-60L oraz 3 UH-60M). Kolejne egzemplarze trafią do tego kraju w GBPUSD – Testowanie strefy oporności na klucz kolejnych latach, co jest związane z ciągle trwającymi walkami oraz polityką promowania przez Waszyngton rodziny S-70. Jednym z najbardziej znanych przykładów zastosowania śmigłowców rodziny Black Hawk w działaniach bojowych była operacja Restore Hope w Somalii (znana dzięki filmowi „Black Hawk Down”).
Maszyna została oblatana w lutym 1981 roku, ale po serii prób program został zarzucony na korzyść skupienia środków finansowych na bardziej obiecującym wcieleniu systemu SOTAS – lotniczym J-STARS. Odpowiednią umowę sygnowano 15 grudnia tego samego roku i miała wartość 666 mln zł. Termin jej realizacji minie z końcem października 2024 (Kolejne cztery S-70i dla Wojsk Specjalnych). Na podstawie doświadczeń z użytkowania śmigłowców Bell UH-1H zdecydowano się na umieszczenie uzbrojenia strzeleckiego w okienkach tuż za kabiną pilotów, a nie w drzwiach maszyny, gdzie znacznie przeszkadzało w jak najszybszym opuszczeniu maszyny przez żołnierzy. Początkowo uzbrojenie stanowiły dwa karabiny maszynowe M60D, ale później zamieniono je na dwa sześciolufowe M134 Minigun.
YUH-61 posiadał półskorupowy kadłub z wykonaną głównie z aluminium kabiną, która mieściła najważniejsze elementy maszyny i miał długość 16 metrów. W przedniej część kabiny znalazło się miejsce dla dwóch pilotów, za którymi umieszczono stanowisko pracy inżyniera pokładowego, który w trakcie działań bojowych miał być jednym ze strzelców bocznych. Zgodnie z wymaganiami Departamentu Obrony stanowiska strzeleckie zostały przesunięte z kabiny ładunkowej do przestrzeni pomiędzy nią, a kabiną pilotów – dzięki czemu żołnierze mieli lepszy dostęp do śmigłowca, a poza tym strzelcy byli osłonięci przed ogniem nieprzyjaciela.
Zapas paliwa w zbiornikach kadłubowych wynosi 1363 litry i może być zwiększony dzięki instalacji dodatkowych zbiorników wewnątrz kabiny ładunkowej o łącznej pojemności 1400 litrów oraz zewnętrznych zbiorników o pojemności 1781 litrów. Podobnie jak wcześniejsze odmiany, UH-60M może przenosić uzbrojenie na zewnętrznych pylonach, których łączny udźwigwynosi 4535 kg (mogą to być przeciwpancerne pociski kierowane Hellfire, przeciwlotnicze Stinger, zasobniki z pociskami kalibru 70 mm oraz bronią strzelecką). W 2010 roku trzęsienie ziemi w Chile doprowadziło do skoncentrowania wysiłków ratowniczych w tym kraju.
Cztery pierwsze, pozyskane w ramach umowy ze stycznia 2019 r., zostały przekazane stronie wojskowej w grudniu tego samego roku. Spodziewamy się dostaw kolejnych dwóch Black Hawk – czytamy na profilu Agencji Uzbrojenia. Co ciekawe, drugi egzemplarz z przekazanej pary jest setnym Black Hawkiem zbudowanym w Polsce, zgodnie z informacją prasową PZL Mielec.
Prawdopodobnie w wyniku rozwoju konstrukcji i długoletniej produkcji otrzymałby standard maszyn przełomu XX i XXI wieku. Zgodnie z wymaganiami zamawiającego, trójpodporowe podwozie z kółkiem przednim nie było chowane w locie. Główne golenie wyposażone w pojedyncze opony umieszczono za kabiną ładunkową, dwukołowa goleń przednia umieszczona była pod kabiną pilotów. Stałego uzbrojenia nie przewidziano, zakładano natomiast możliwość umieszczenia w kabinie ładunkowej dwóch stanowisk strzeleckich dla karabinów maszynowych M60 kalibru 7,62 mm. Dotychczas polskie siły zbrojne deklarowały, że chcą mieć maszynę jak najlepiej zastępującą radzieckie Mi-8/17, które są bardzo dużymi śmigłowcami średnimi. Wszystko jednak wskazuje na to, że polscy żołnierzy będą musieli przekonać się do mniejszych S-70i i dostosować się do nich.
Łącznie w czasie działań bojowych państwa koalicji utraciły sześć śmigłowców rodziny Black Hawk, cztery spośród nich zostały zniszczone w wyniku wypadków lotniczych, a dwa zestrzelone przez przeciwnika. Maszyny ponownie pokazały, iż pomimo ciężkich uszkodzeń mogą dolecieć do własnych linii a ich konstrukcja pozwala na przetrwanie awaryjnych lądowań czy też kolizji z ziemią. Dywizji Kawalerii, który przy prędkości około 200 km/h wbił się w wydmę. Wszyscy znajdujący się na pokładzie przeżyli tą nieoczekiwaną przygodę, zaś sam wiropłat nadawał się wyłącznie na złom. W czasie działań wojennych UH-60A/MH-60G odniosły uszkodzenia w wyniku ognia ręcznej broni strzeleckiej oraz lekkich środków przeciwlotniczych. Większość uszkodzeń odniesiono w czasie realizacji najtrudniejszych operacji izolacji kluczowych elementów infrastruktury Panamy.
[3] W wyniku czego powstała dwusilnikowa linia rozwojowa UH-1, najnowszym jej przedstawicielem jest wdrażany obecnie UH-1Y Huey. Dużym minusem w kabinach ładunkowych maszyn klasy podobnej do Black Hawk jest ich niska wysokość. Z lewej UH-60L Austrii, z prawej S-70i International Black Hawk. Black Hawki generalnie są przewidziane do operowania nad lądem, jak widać na tym zdjęciu mają także inne możliwości. Produkcja modelu S-70i odbywa się w zakładach Sikorsky PZL Mielec w Polsce, na miejscu powstają jedynie elementy kadłuba, które są łączone z podzespołami dostarczanymi przez kooperujące firmy europejskie (m.in. z Czech oraz Turcji) w tym i polskie. Prezentacja egzemplarza prototypowego miała miejsce w Mielcu w marcu 2010 roku, został on przewieziony do Stanów Zjednoczonych, gdzie przechodził badania w locie.
Siły Zbrojne RP użytkują już 6 śmigłowców Black Hawk. Cztery pierwsze, pozyskane w ramach umowy ze stycznia 2019 r., zostały Bill Gross-historia sukcesu w cenionym rynku Forex przekazane wojsku w grudniu tego samego roku. Do armii trafiły kolejne dwa śmigłowce, zakontraktowane w grudniu 2021 r.
Co ciekawe, jak poinformował Lockheed Martin, drugi z przekazanych Black Hawków do setna maszyna tego typu wyprodukowana w Mielcu i przekazana klientowi. Zdublowany system zarządzania lotem z dostępem do sterowania systemami nawigacyjnymi Forex Broker FxPro. Przegląd oraz komunikacji radiowej w zakresie fal HF, VHF, UHF. System nawigacji i komunikacji zawiera platformy inercyjne z wbudowanym GPS (EGI), radiostację szerokopasmową, radiostację krótkofalową z możliwością wysyłania wiadomości tekstowych.
Wszystkie maszyny posiadają też reflektor-szperacz, głowicę optoelektroniczną i radar pogodowy. Dzięki takiemu wyposażeniu maszyny te mogą realizować bardzo różnorodne zadania. Misje poszukiwawcze oraz ratownictwa morskiego i lądowego, gasić pożary, transportować ludzi i wyposażenie, dostarczać pomoc medyczną w nagłych wypadkach. Umowa, zawarta pomiędzy Inspektoratem Uzbrojenia MON a Polskimi Zakładami Lotniczymi w Mielcu, dotyczy pozyskania czterech śmigłowców do prowadzenia operacji specjalnych wraz z pakietem logistycznym i szkoleniowym. Black Hawki w innych wersjach (na przykład UH-60L Arpia IV używane w Kolumbii) zostały już zintegrowane z pociskami Spike, w tym ich najcięższą wersją NLOS o zasięgu ponad 32 km zintegrowane i to bez udziału koncernu Lockheed Martin. PZL Mielec proponował też zintegrowanie innych systemów uzbrojenia produkowanych w polskim przemyśle, takich jak na przykład karabiny maszynowe produkowane w ZM Tarnów, polskie rakiety niekierowane 70 mm z Mesko.